Silnik asynchroniczny

Silnik asynchroniczny – jest to maszyna elektryczna zamieniająca energię elektryczną w energię mechaniczną, w której prędkość wirowania pola magnetycznego oraz wirnika jest różna. Różnica ta nazywana jest poślizgiem silnika. Silniki asynchroniczne działają na zasadzie indukcji elektromagnetycznej. Silnik asynchroniczny składa się z dwóch zasadniczych części: nieruchomego stojana oraz ruchomego wirnika lub rotora. Wirnik i stojan wykonane są z ferromagnetycznych blach ze specjalnymi żłobkami na uzwojenie. Po podaniu napięcia na obwód stojana wytwarza się wirujące pole elektromagnetyczne, które przenika uzwojenia rotora i indukuje w nim prąd. Nowe pole magnetyczne, płynące od strony rotora wchodzi w interakcję z polem magnetycznym stojana i wynikowo wzajemna interakcja pół magnetycznych prowadzi do powstania momentu elektromagnetycznego działającego na wirnik i obraca on wałem silnika. Występują dwa główne typy silników asynchronicznych: klatkowe oraz pierścieniowe. Te pierwsze cieszą się największą popularnością i używa się je głównie w przemyśle. Silnik klatkowy posiada klatkę rozruchową w postaci prętów a pierścieniowy posiada wbudowane pierścienie ślizgowe, za pomocą których wyprowadzone są uzwojenia silnika poza obrys obudowy. Do uzwojeń dołącza się lub odłącza rezystory, które wpływają na wartość impedancji silnika. Silnik asynchroniczny opisuje wiele zmiennych, które znaleźć można na tabliczce znamionowej silnika. najważniejsze z nich, to: moc, napięcie pracy, prąd znamionowy, współczynnik mocy, wielkość poślizgu, częstotliwość znamionowa, prędkość obrotowa, klasa izolacji uzwojeń, rodzaj pracy silnika.